Choć wiele osób nie zdaje sobie z tego sprawy, porażenie nerwu twarzowego nie zawsze jest skutkiem wypadków lub poważnych chorób. W niektórych przypadkach wystarczą przewlekłe zmęczenie lub duży stres. W takich sytuacjach porażenie pojawia się nagle, dochodzi wówczas do niedowładu niektórych mięśni twarzy — nie możemy kontrolować mimiki, utrudnione staje się również przyjmowanie stałych pokarmów. Na szczęście, jeśli chodzi o porażenie nerwu twarzowego, fizjoterapia pod okiem wykwalifikowanej osoby najczęściej kończy się powrotem do pełnej sprawności.
Porażenie nerwu twarzowego — przyczyny i przebieg
Porażenie nerwu twarzowego to dolegliwość, która może dotknąć każdą osobę, niezależnie od jej wieku czy ogólnego stanu zdrowia. Ze względu na miejsce, które ulega uszkodzeniu, porażenie można podzielić na ośrodkowe lub obwodowe. Ośrodkowe występuje dużo rzadziej, ponieważ dotyka głównie osoby cierpiące z powodu stwardnienia rozsianego, udaru mózgu, nowotworów lub różnych procesów zapalnych i obejmuje drogi korowo-jądrowe. Ośrodkowe porażenie nerwu twarzowego w większości przypadków objawia się niedowładem dolnej części twarzy oraz występuje po przeciwnej stronie urazu.
Obwodowe porażenie nerwu pojawia się częściej, a jego przyczyny są bardzo zróżnicowane. Można wśród nich wymienić infekcje, stany zapalne, udary, nowotwory, cukrzycę, niedoczynność tarczycy lub ogólne osłabienie organizmu spowodowane przewlekłym zmęczeniem i stresem. W przeciwieństwie do ośrodkowego bezwładu w przypadku uszkodzeń obwodowych jednym z objawów jest zaburzenie smaku czy nadwrażliwość na dźwięk, rzadko kiedy dolegliwościom towarzyszy ból.
Leczenie niedowładu nerwu twarzowego
Kiedy chodzi o porażenie nerwu twarzowego, ćwiczenia są jednym z najważniejszych etapów pozwalających na powrót do pełnej sprawności. Leczenie farmakologiczne często zależy od powodów pojawienia się niedowładu. Rehabilitacja z kolei skupia się na szybszej regeneracji oraz przywróceniu pacjentowi kontroli nad mięśniami. W większości przypadków polega na regularnych masażach, pobudzaniu mięśni i nerwów, a także ćwiczeniach mimicznych (marszczenie brwi, nosa, czoła, ruchy ust, zwijanie języka, uśmiechanie się). Warto pamiętać, że wcześnie rozpoczęta fizjoterapia pozwala na osiągnięcie dużo lepszych efektów leczenia.