Przewlekły lub ostry uraz stawu barkowego często uniemożliwia nam normalne funkcjonowanie. W zależności od rodzaju uszkodzenia pogorszeniu mogą ulec stabilność barku, jego siła lub ruchomość. Warunkiem powrotu do pełni zdrowia są oczywiście trafne rozpoznanie, wybór optymalnej metody terapeutycznej, a także właściwie przeprowadzona rehabilitacja barku po urazie, wzmacniająca staw we wszystkich obszarach.

Prawidłowa diagnostyka podstawą skutecznej terapii

Pierwszym krokiem do wdrożenia skutecznego leczenia jest precyzyjne rozpoznanie urazu oraz jego przyczyn. Często zdarza się, że źródło bólu zlokalizowane jest w innym miejscu, niż to, w którym go odczuwamy. Aby precyzyjnie określić przyczynę dolegliwości, stosuje się metody diagnostyki obrazowej, takie jak:

– badanie USG lub RTG,

– artrografia,

– artroskopia,

– rezonans magnetyczny (MR),

– tomografia komputerowa (TK),

– artro-MR oraz artro-TK.

Jak wygląda rehabilitacja stawu barkowego?

Niezależnie od tego, czy przyczynę dolegliwości stanowią postępujące zmiany, czy nagły uraz stawu barkowego, rehabilitacja zawsze ma na celu przywrócenie sprawności oraz odzyskanie kontroli mięśniowej w jak najszybszym czasie. Inne wskazania do zabiegów to m.in.: przebyte operacje czy choroby, skutkujące obniżeniem ruchomości stawów, takie jak stwardnienie rozsiane czy udary mózgu. Na wczesnym etapie leczenia kluczowe znaczenie ma terapia manualna barku, w szczególności działania wspomagające przywrócenie jego właściwej mechaniki.

Powrót do sprawności

W zależności od rodzaju urazu, jego przyczyny oraz przy braku dodatkowych przeciwwskazań fizjoterapia barku może zostać wsparta innymi rodzajami zabiegów jak hydromasaże, ultradźwięki czy terapia polem magnetycznym. W przypadku złożonej kuracji, jaką niewątpienie stanowi rehabilitacja stawu barkowego ćwiczenia połączone z zabiegami mechanicznymi znacznie zwiększają szansę na wyleczenie. Warto jednak pamiętać, że czas potrzebny na powrót do pełnej sprawności zawsze zależy od wielu czynników, m.in. rodzaju i skali schorzenia czy indywidualnych predyspozycji pacjenta.