Charakterystyka
Padaczka (zwana też epilepsją) to przewlekłe schorzenie neurologiczne, wynikające z przejściowych zaburzeń czynności mózgu. Wynikiem są napady padaczkowe, czyli gwałtowne i samoistne wyładowania bioelektryczne w komórkach nerwowych. Częstotliwość i stopień nasilenia napadów uzależnione są od części mózgu zaangażowanej podczas epizodu oraz wieku chorego.
Epilepsja – przyczyny choroby
W kwestii takiej jak epilepsja, przyczyny choroby pozostają nieznane. Najczęściej pojawia się na skutek urazu mózgu, udaru, guza mózgu, stwardnienia rozsianego, a także w wyniku nadużywania narkotyków i alkoholu. U dzieci mogą być następstwem niedotlenienia okołoporodowego, mózgowego porażenia dziecięcego oraz infekcji neurologicznych.
Terapia zdrowotna – skuteczna farmakologia
W przypadku schorzenia, jakim jest padaczka, leczenie polega na złagodzeniu objawów oraz umożliwieniu choremu powrotu do normalnego funkcjonowania. W tym celu stosuje się leki przeciwdrgawkowe, które pacjent przyjmuje okresowo lub przez całe życie. W zaburzeniu typu padaczka, leczenie nie może zostać przerwane, gdyż prowadzi to do nieodwracalnych zmian w mózgu, a nawet do śmierci. U większości chorych farmakologia przynosi pozytywne skutki, a tylko niewielki procent poddawany jest zabiegowi chirurgicznemu.
Rehabilitacja neurologiczna wsparciem dla mięśni
U wielu osób chorujących na padaczkę obserwuje się małą aktywność fizyczną, która odgrywa istotną rolę w rozwoju psychoruchowym. Obok leczenia farmakologicznego oraz chirurgicznego (w ciężkich odmianach padaczki) metodą łagodzącą skutki choroby jest neurorehabilitacja, poprawiająca jakość życia chorego. Zaburzenia ruchu, wywołane dysfunkcją układu nerwowego, wymagają działań aktywizujących pracę mięśni. Ponadto plastyczność mózgu pozwala na pobudzanie nieczynnych neuronów, ich stymulację i możliwość tworzenia nowych połączeń synaptycznych (międzykomórkowych). W przypadku epilepsji, aby rehabilitacja neurologiczna skutecznie wspomagała proces leczenia, konieczne są:
– intensywna terapia,
– właściwie dostosowany rodzaj aktywności (gimnastyka, spacery, taniec),
– dobór odpowiednich metod reedukacji nerwowo-mięśniowej (masaże, fizjoterapia, integracja sensomotoryczna, metody Vojty, Bobath).