Osteopatia – czym jest i jaka jest jej idea?
W dobie coraz węższych medycznych specjalizacji traktujących człowieka jako pojedyncze, niepowiązane ze sobą segmenty, coraz szerszym uznaniem cieszy się osteopatia. Traktuje ona ciało jako całość, każdy układ organizmu czy to ruchowy czy trawienny jest ze sobą powiązany i wzajemnie na siebie oddziałuje. W diagnostyce osteopatycznej uwzględnia się nie tylko sferę fizyczną ciała ale również sferę psychiczną, żywienie oraz wszelkie negatywnie wpływające czynniki zewnętrzne.
”Dla osteopaty wszystkie układy ciała są ze sobą powiązane. Układy te pracują w oparciu o nieustanne wzajemne oddziaływania, będąc dla człowieka gwarantem zdrowia, a nawet życia. Osteopatię należy rozumieć jako sztukę przywracającą organizmowi zdolność samoregulacji”. (J. P. Barral).
Jak pracują osteopaci?
Osteopaci nie używają leków, stosują jedynie zabiegi manualne, oparte na dogłębnej znajomości anatomii i fizjologii organizmu. Próbują przywrócić mu homeostazę, tak by ciało pacjenta samo mogło się wyleczyć. Według filozofii osteopatycznej terapeuta nie leczy, jedynie usuwa bariery które nie pozwalają organizmowi na samowyleczenie. Kluczową rzeczą w diagnostyce osteopatycznej jest odróżnienie następstw od pierwotnej przyczyny. Jedynie pozbycie się pierwotnego problemu pozwoli na całkowite wyleczenie pacjenta. Należy również pamiętać że osteopata bardzo często współpracuje z innymi specjalistami jak lekarze czy fizjoterapeuci w celu prawidłowej diagnozy oraz leczenia pacjenta.
W 1976 roku H.M Wright, sformułował definicje osteopatii która jest aktualna aż do dnia dzisiejszego „Osteopatia jest zarazem filozofią, nauką i sztuką. Ich filozofia obejmuje koncepcję jedności struktury i funkcji organizmu zarówno w zdrowym, jak i chorym stanie. Jako nauka obejmuje dziedziny biologii, chemii i fizyki w służbie zdrowia, a także profilaktykę, leczenie i łagodzenie chorób. Jej sztuka to zastosowanie tej filozofii i nauki w praktyce.”
Osteopatię możemy podzielić na 3 segmenty:
Osteopatia parietalna skupia się na układzie ruchu człowieka, czyli na stawach kościach mięśniach więzadłach i ścięgnach. Przez ukierunkowane impulsy na odpowiednie struktury osteopata jest w stanie przywrócić równowagę między poszczególnymi elementami układu ruchu przywracając prawidłową równowagę dynamiczną i statyczną.
Osteopatia wisceralna skupia się na narządach wewnętrznych takich jak żołądek jelita nerki wątroba itp. Bazuje ona na przywróceniu prawidłowego ukrwienia oraz przepływu limfy w obrębie narządów wewnętrznych, oraz na poprawie motylności czyli naturalnej elastyczności i ruchomości narządów w obrębie ciała oraz względem siebie, za pomocą technik manualnych w obrębie tkanek otaczających dany organ, oraz licznych połączeń więzadłowych z resztą organizmu. Za pomocą tych technik możliwa jest walka z problemami trawiennymi, refluksem, zaburzeniami metabolicznymi lub bólami układu kostno – stawowego o niewyjaśnionym pochodzeniu, który często swoją przyczynę bierze właśnie z narządów wewnętrznych.
Osteopatia kranio – sakralna skupia się na czaszce kręgosłupie, oponach zarówno kręgosłupa jak i mózgu oraz na przepływie płynu mózgowo rdzeniowego. Przez odpowiednią pracę z ciałem pacjenta osteopata jest w stanie przywrócić harmonie w rytmie mózgowo – czaszkowym, który podobnie do rytmu serca jest autonomicznym rytmem ciała, mającym wpływ niemalże na wszystkie układy w naszym ciele.
Osteopatia – całościowe spojrzenie na pacjenta
Należy pamiętać że w pracy osteopata wykorzystuje techniki ze wszystkich trzech segmentów. Podział ten funkcjonuje bardziej dla celów dydaktycznych, niż faktycznych celów terapeutycznych. W większości przypadków osteopata musi zająć się zarówno narządami wewnętrznymi, jak również kręgosłupem czy kończynami, by osiągnąć trwały efekt terapeutyczny.
Autor: Jacek Wereda
Czytaj także:
Kto to jest fizjoterapeuta?
Masaż klasyczny
Bóle dolnego odcinka kręgosłupa