O ile jej zakres nie przekracza normy, kifoza piersiowa nie zalicza się do wad anatomicznych ani schorzeń. To fizjologiczne wygięcie kręgosłupa w stronę tyłu. Naturalna krzywizna służy zwiększeniu pojemności klatki piersiowej oraz stabilizacji pionowej postawy. Prócz tego amortyzuje pionowe obciążenia. Jeżeli wygięcie przekracza skalę, dochodzi do hiperkifozy bądź hypokifozy, w zależności od tego, w którą stronę przechyla się kręgosłup. To stan wymagający leczenia, gdyż negatywnie oddziałuje na zdrowie.

Jak wygląda pogłębiona kifoza?

Kifoza piersiowa wykraczająca poza skalę nosi jeszcze inną nazwę. Potoczne określenie przypadłości to plecy okrągłe, które bardzo dobrze opisuje charakter tego stanu. Osoba dotknięta problemem nadmiernej kifozy ma zaokrągloną linię barków, a ramiona oraz głowę pochylone do przodu. W nienaturalny sposób zwiększa się u niej odstęp między łopatkami. Jej klatka piersiowa ulega spłaszczeniu oraz zapadnięciu.

Z powodu łukowatego wygięcia kręgosłupa sylwetka chorego staje się wyraźnie przygarbiona. Zmienia się również fizjologiczne ustawienie miednicy.

Jak zdiagnozować kifozę piersiową?

Do powstania wady postawy może przyczynić się szereg czynników. Nadmiernie wygięcie do tyłu wywołuje m.in. choroba, uraz, stan zapalny, osteoporoza lub niewłaściwy tryb życia. Może je spowodować także przyjmowanie nieprawidłowej postawy przy komputerze. Gdzie występuje kifoza? Jeżeli patologiczna krzywizna występuje w odcinku krzyżowym, schorzenie określa się jako hiperkifozę krzyżową. Jeśli natomiast pojawia się w odcinku piersiowym, jest nazywane hiperkifozą piersiową.

Pogłębiona kifoza wymaga odpowiedniej rehabilitacji. Wstępną diagnozę stawia się na podstawie badania pacjenta. Lekarz przeprowadza badanie palpacyjne kręgosłupa, a później prosi chorego o wykonanie określonych ruchów. Ocenia w ten sposób rotację kręgosłupa oraz stopień ruchomości zgięcia. Opiera się również na wynikach badania RTG wykonanego na całej długości kręgosłupa. Prócz nieprawidłowej postawy specjalista odnotowuje dolegliwości bólowe, które dokuczają choremu na wczesnym etapie choroby. Zebrane informacje umożliwiają mu ustalenie optymalnej ścieżki leczenia.

Przeczytaj więcej: Objawy, ćwiczenia i leczenie choroby Scheuermanna